We kruipen de jachthaven in en krijgen een uitgebreide uitleg van de havenmeester over de stad. In het havenkantoor staat een ruilbieb en Sietske neemt meteen twee boeken mee. Het ligt zó stil! Tot er een andere boot langsvaart en de hele haven begint te deinen. Daarom mogen we op den duur naar een ander plekje verhuizen.
In deze haven maken we voor het eerst echt veel contact met andere zeilers. Eerder maakten we wel een praatje, maar nu kletsen we twee avonden tot diep in de nacht met Max en Nina van de Kemana. Ze kochten de boot in Griekenland en varen nu op hun gemak naar Duitsland voor een refit. Hun boot is ook van staal en dat schept meteen een klusband. Max en Nina werken vanaf de boot en overwinteren in a Coruña vanwege problemen met de keerkoppeling. Ook met de Finse man die al weken op onderdelen voor zijn waterpomp wacht, maken we regelmatig een praatje en de Nederlandse solozeiler uit Monnickendam komt ook gezellig kletsen.
Ondertussen proberen we allerlei klussen af te ronden. De motor van de ankerlier blijkt totaal overleden, dus daar moeten we een nieuwe voor vinden en we zoeken ons drie dagen rot naar het defect in ons walstroomsysteem. Op allerlei punten in het systeem is namelijk 230 te vinden, maar niks doet het. Uiteindelijk blijkt dat er één fase (van de drie) ontbreekt en dat dat in de walstroomkabel zit. Dat is zo gemaakt en dan doet alles het weer fluitend. De lieren krijgen een schoonmaakbeurt, net zoals de leuvers van het grootzeil en de groffilters van onze motor.
A Coruña is ook een leuke stad. Dus gaan we een keer tapas eten, wandelen we eindeloos door de straatjes tot we de allerlekkerste bakker, de leukste taartjeswinkel en de beste ijssalon gevonden hebben. We bezoeken de kapper (best spannend in het Spaans), de Ikea en de bouwmarkt en we vinden zelfs een plek waar ze onze gasfles willen hervullen. Daarvoor gaat Robin, met de fles verstopt in de backpack, op expeditie met de bus.
We bakken nog een keer poffertjes voor Max en Nina en dan houdt niks ons meer tegen om weer te gaan varen. De pauze was heerlijk en gespannen maken we de boot weer vaarklaar. Het orka stoplicht is nog steeds rood, maar de laatste tijd neemt het aantal aanvallen hard af en zijn de meeste aanvallen ’s nachts. We gaan het er dus op wagen, maar voor het eerst hebben we echt geen zin in de tocht en zouden we Puffin het liefst naar Camariñas teleporteren. Helaas gaat dat niet en zullen we toch over het water moeten.
