“Nou, ik geloof dat ik de flitser toch nog even thuislaat…” zegt Sietske na het lezen van het zoveelste verhaal over het enthousiasme dat sommige haaien koesteren tegenover onderwaterflitsers. We gaan weer duiken en willen de camera meenemen om te kunnen laten zien wat er hier allemaal rondzwemt. Uiteindelijk nemen we wel de videolamp mee. De duikdag is een groot succes en de verpleegsterhaaien die we tegenkomen, blijven braaf op afstand. Later vertelt onze duikvriend Lionel dat één van de haaien hier vaste gast is en over het algemeen heel nieuwsgierig. Hij is te herkennen aan een hapje uit zijn vin. We blijven ons verbazen over de prachtige onderwaterwereld hier.
Robin werkt veel, maar dat gaat eigenlijk heel goed. Als hij vrij is, wandelen we het eiland rond en gaan we zwemmen in Cove Bay. We besluiten een auto te kopen. Dat lijkt goedkoper dan het brik dat het ziekenhuis nu voor ons huurt, te houden. Er vertrekt op 5 december een Nederlands stel van het eiland en die hebben een betrouwbare auto te koop. Het levert meteen weer een aantal leuke contacten op. Ook gaan we op huizenjacht. We hebben nog even de tijd voordat we willen verhuizen, maar zo kunnen we rustig overal gaan kijken.
Sietske gaat helpen op de middelbare school. Die hebben een pilot voor een maritieme beroepsopleiding. Ze bereidt wat materiaal voor om bij de docent te toetsen of het qua diepgang ongeveer goed is. Hij is enthousiast en ze spreken af dat ze een ochtend komt kijken. De school begint om 7:15, dus vroeg uit de veren. Eenmaal aangekomen wordt Sietske meteen voor de klas gezet. Oeps, dat zat nog niet helemaal in haar planning. Uiteindelijk gaat het best aardig. Het was misschien wat veel informatie voor de studenten, maar ze leken wel enigszins geïnteresseerd.
Het eiland wordt langzaam in een explosie van kerstversiering omgetoverd. Het elektriciteitsbedrijf looft een flinke prijs uit voor de mooiste versiering. Wij blijven het surrealistisch vinden. Kerst in je korte broek!
