Op Saba zijn ze dol op vuurwerk. Omdat het voor de kinderen en de ouderen toch zielig is dat ze misschien iets zouden missen van het vuurwerk om twaalf uur op oudjaarsdag, wordt er hier een vuurwerkshow georganiseerd een paar dagen voor oud en nieuw een uurtje na zonsondergang.
Wij zijn uitgenodigd bij de apothekersassistente thuis om die show te bekijken. Vanaf haar terras hebben we een mooi uitzicht op de afsteeklocatie: het vliegveld. Hoewel de show ruimschoots te laat begint, is die wel heel indrukwekkend en lang. Bijna drie kwartier gaat er van alles de lucht in. Het hele eiland is uitgelopen en de weg staat vol met mensen die het komen bewonderen. Dat belooft wat voor de 31ste.
Op de 31ste staat er heel veel wind en dus flinke golven. ’s Middags is de kliniek dicht, maar Robin wel on call. We besluiten dus om bij de tide pools golven te gaan kijken. Het is spectaculair om te zien! Intrigerend hoe de zee zoveel verschillende gezichten kan hebben. We kijken een tijdje, dat levert Sietske een nat pak op. Robin staat een meter verder en is nog kurkdroog!
Sietske helpt de ochtenden van de kerstvakantie bij een kinderactiviteitenprogramma opgezet door een Nederlandse vrouw die hier ook gymles gegeven heeft. Er komen kinderen tussen de 4 en de 8 jaar en het is een mix van lokale kinderen en expatkinderen. Het zijn drie weken waarin ‘s middags nog maar weinig gebeurt, want dan is de energie wel op. Het contact dat daardoor ontstaat met zowel de ouders als met de organisator is erg leuk.
Haar vriend en zij nodigen ons uit om met oud en nieuw een biertje bij hun te komen drinken als start van de avond. Het wordt een gezellige en bonte bedoening (bierpong, iemand?). Om half twaalf besluiten we dat het ons leuk lijkt om vuurwerk te kijken vanaf de Mas Cohones bergtop. Gelukkig is Lionel nog nuchter genoeg om de helft van de groep naar de top van mountain road te rijden vanaf waar het maar tien minuten lopen is. De andere helft van de groep loopt helemaal. Het is een bijzonder en bizar avontuur. We proosten om twaalf uur en na de eerste paar vuurpijlen begint het te gieten. Dapper blijven we nog even kijken, maar duiken dan toch de warme en droge kroeg in. We hebben geluk, want voor ons zijn de bandjes op, dus hoeven we geen entree te betalen. Het is een bizarre gewaarwording dat er in Nederland een vuurwerkverbod is en mensen maar 2 anderen op visite mogen hebben en dat we hier in een volle kroeg staan te dansen.
Een dag later houden de Nederlanders een nieuwjaarsduik in de haven. De echte Sabanen snappen niet zoveel van dit gebruik. Op 1 januari zwemmen is ook niet zo heldhaftig in water van 27 graden, maar wij vinden het heel gezellig. ’s Avonds wordt het laatste vuurwerk afgestoken en genieten we voor de derde keer van de professionele vuurpijlen die er ingeslagen waren.