27 December gaan onze trossen eindelijk weer los en vertrekken we uit Lagos. Giel en Marleen van de Alani komen ons nog even uitzwaaien. Zij gaan naar de Middellandse Zee, maar willen volgend jaar oversteken. Misschien komen we ze dan nog tegen. Dat zou leuk zijn!
In het begin kunnen we lekker zeilen. We varen richting Marokko, omdat de wind later meer uit het oosten zal komen. De dagen daarna wisselen we een beetje af tussen zeilen en motorzeilen. Soms is het zó rustig, dat de sterren in de zee reflecteren. De tweede nacht komt er wind uit het zuidoosten. Samen met de deining uit het noordwesten, levert dat een paar vervelende, klotserige uren op. Het is donker, dus je ziet de golven ook niet aankomen.
We proberen weerberichten te ontvangen met de satelliettelefoon, maar dat werkt heel slecht. Ter plekke besluiten we dat we een iridium go gaan kopen voor de grote oversteek. Gelukkig werkt het ontvangen van de Navtex met de SSB radio wel goed. De satelliet belminuten gebruiken we nu om naar huis te sms’en. Dat is ook wel gezellig. Als er een vrachtschip langs vaart, maken we een praatje en krijgen we nog een update voor het weerbericht. Fijn om te weten dat er ook verderop geen rare stormen verwacht zijn, want de Navtex kijkt maar 24 uur vooruit.
Na een paar dagen komen we steeds beter in het ritme. Op oudjaarsdag voelt Sietske zich zelfs goed genoeg om binnen sambalboontjes te koken. Een feestmaal. Met de Big Ben op de middengolfzender van de BBC luiden we het nieuwe jaar in. Op nieuwjaarsdag lijkt het wel alsof de natuur een nieuwjaarsreceptie organiseert rondom onze boot. Grote groepen dolfijnen komen langs. ’s Nachts is er ook veel zeevonk. Gezamenlijk is dat een heel bijzonder gezicht. Lichtgevende torpedo’s die onder je boot door zoeven. Ook dobberen er veel schildpadden. Als we te dichtbij komen, blijken ze ineens heel hard te kunnen zwemmen.
Het wordt elke dag en elke nacht een beetje warmer. Voor de nachtwachten hoef je nu niet meer een hele verkleedpartij te doen en overdag kan je in je korte broek zitten. Dat is heerlijk. Al is het ’s nachts nog wel zo vochtig dat het lekker is om je zeilpak aan te trekken. In de nacht van 1 op 2 januari zien we licht aan de horizon verschijnen. Het is bevreemdend om na zes nachten op zee weer land te zien. We laten het anker vallen naast La Graciosa, bouwen een tentje tegen de zon en proosten met ons oceaanbiertje op deze succesvolle mini oversteek.
