Vanaf Roscoff varen we in twee lange dagtochten de hoek om naar Brest. We varen met knikkende knieen tussen de rotsen van het Canal du Batz door, hebben voor het eerst echte oceaandeining als we richting l’Aber Wrac varen en scheuren in het Canal du Four door onze laatste getijdenrace. De Bretonse kust is prachtig, maar woest en angstaanjagend met alle spitse klippen. Gelukkig is het prachtig weer.
In Brest ontmoeten we Arnout & Rosan met zoontje Berend weer. Die vertrokken in 2019 en zijn nu weer op de terugweg. We hebben een heel gezellige avond (en halve nacht) en de tijd vliegt. Zij laten de Doejong achter in Brest voor een weekje Nederland en wij prepareren Puffin voor de eerste echte oversteek: Biskaje.
We crossen op de fietsen van de haven de hele stad door om spullen voor alle klusjes te kopen. Stouwen de boot opnieuw vol met boodschappen en maken zelfs vast wat eten klaar. Volgens Google is het schier onmogelijk om nog een fatsoenlijk weergat te hebben zo laat in september, maar het lijkt er toch echt aan te komen. Robin poetst de romp nog maar een keertje en heeft daarbij nét geen ontmoeting met de grootste zeehond die we ooit gezien hebben. Puffin is er klaar voor en wij zoeken onze stoute schoenen.