We ruimen de boot leger en leger om straks overal goed bij te kunnen. Autoladingen met spullen gaan er mee naar huis. In ons huis ontstaan bergen met bootspullen. We maken paadjes om nog naar de slaapkamer en de bank te kunnen lopen.
Het onderzoek naar de verdwenen verf op het onderwaterschip heeft uitgewezen dat er ooit teerepoxy op het onderwaterschip gesmeerd is en dat die na een kleine dertig jaar versleten is en loslaat. Het onderwaterschip moet dus kaal. We besluiten om het grondig aan te pakken en haar te laten stralen. Dat is meteen een mooie test of er geen onontdekte dunne plekken in het staal zitten.
Maar voordat de schilder aan de gang gaat, moet eerst al het ijzerwerk af, want dat is anders zonde van de nieuwe verf!
Om de achterste bakskist toegankelijk te maken, willen we het schot tussen de bakskist en de hondekooi verwijderen. De schroeven die gebruikt zijn om dit schot aan het schip vast te maken, zorgen dat dit niet zonder slag of stoot gaat. Ze zitten er al bijna 30 jaar en geven zich niet zomaar gewonnen en dan zit er ook nog een aantal achter het plafond, dus dat moet er ook uit. Raar idee dat we hier een maand geleden nog lekker konden slapen.
Op 23 oktober gaan de mast en het roer eraf. Waar we dachten dat het roer er zo af zou zijn en de mast wel wat tijd zou kosten, bleek het tegenovergestelde waar. Uiteindelijk moesten er drie man, een hefboom met linkse tap en een pers aan te pas komen om de hak los te krijgen en het roer uit zijn lagers te duwen. Het is wel duidelijk waarom het roer niet zo heel soepel meer liep…
Zonder mast en roer ziet Puffin er maar kaal en klein uit. Gelukkig konden we ons ook nog ergens om verheugen, de nieuwe voorzeilen zijn bijna klaar en ze worden echt prachtig. Wat een vakmanschap!
