Februari 2019

Het is maar goed dat het dak van de werf onze Puffin beschermt tegen de regen, want waterdicht is ze niet meer. De luiken zijn eruit, de radar/windmolenmast eraf, windvaan eraf, het houtwerk rondom de kajuitingang sneuvelt en ga zo nog maar even door. We staan binnen en er gebeurt heel erg veel!

Rob en Roderik leven zich samen uit op allerlei dingen die door het dek heen met bouten en moeren vastzitten en demonteren een hele berg! Marja en Robbert komen een week later en demonteren dan wat nog over is. Puffin krimpt en krimpt, nu heeft ze ook al geen boegspriet meer.

Ondertussen begint ook de lasser. We willen het schip wat beter onderhoudbaar maken. Daarvoor willen we onder andere een nieuwe hennegatskoker. De oude koker was niet doorgetrokken tot het achterdek en dus kon er bij veel regen wat water de achterste bakskist in lopen langs de roerkoning. Hierdoor was ook de bodem daar ter plaatse lokaal te dun geworden. Dat, samen met de ellendige constructie die het onderhouden tussen alle verstijvers rondom de hennegatskoker heel erg moeilijk maakte, heeft ons doen besluiten om de hele constructie eruit te halen en te veranderen.

Een andere constructie die het onderhoud in de achterste bakskist erg moeilijk maakte, was de gasbun. Deze was vrij diep en daardoor kon je erachter en eronder eigenlijk nauwelijks komen. Dit zorgde er ook voor dat de gasafvoer niet aan de regels kon voldoen, waardoor de installatie nooit gasgekeurd zou kunnen worden. In overleg met de werf en de ijzerwerker is zowel de hele constructie rondom de hennegatskoker (inclusief het bijbehorende stukje achterdek), als de gasbun eruit gebrand. Ook de te dunne plekken op de bodem moeten eraan geloven. Een raar gezicht, luikjes onder de waterlijn!

Zo konden we helemaal opnieuw beginnen en een solide en goed onderhoudbare constructie maken. Helaas ging de eerste poging niet helemaal zoals gewenst. Doordat de verstijvers rondom de hennegatskoker weg waren, trok er een flinke bocht in het onderwaterschip bij het lassen aan de bodembeplating. Bij poging twee, met wat kunstmatige verstijving in de vorm van twee autokrikken en een andere lasvolgorde ging het gelukkig beter. Nu kunnen de vissen ook weer van het uitzicht genieten. Ook het achterdekje zit er alweer in.

Voor de gasbun besluiten we dat we geen gelaste constructie willen, dus komt er een losse gasbun die aan het schip vastgebout zit en bij groot onderhoud verwijderd kan worden. Ook wordt deze wat minder diep zodat met de afvoer straks aan de regels voldaan kan worden.

Ondertussen schroeven wij gestaag door. Begin maart gaat er gestraald worden en moeten we dus het dek leeg hebben, want dan kunnen ze slechte plekken op het dek ook meteen meestralen. Het is ons duidelijk geworden dat we niet alles zelf los gaan krijgen. Er zitten een paar heel hardnekkige bouten in de voetrails en de ankerlier zit, ondanks pogingen van iedereen die op bezoek is geweest, nog steeds muurvast en daaronder is het dek juist heel slecht. We vermoeden dat daar misschien ook een nieuw stuk in moet. Dat is geen ramp, want de ankerlier lijkt aan vervanging toe en een nieuw stuk dek geeft ons ook vrijheid in de keuze van de lier.